Dag 4 en 5. De ontmoeting
Door: Martijn&Julie
Blijf op de hoogte en volg Julie en Martijn
01 September 2014 | China, Hefei
Zondag 31 augustus is rustig verlopen. We hebben heerlijk uitgeslapen. Eigenlijk iets te lang, want we waren te laat voor het ontbijt. Zelfs Caitlin was niet voor tien uur wakker. Uiteindelijk gingen toch onze oogjes en daarna de gordijnen open. Het is een mistige dag. Door de enorme smog lijkt het sowieso altijd erg mistig hier, maar deze ochtend zat het allemaal dichter dan gister.
In de vochtige warmte zijn we naar het park gelopen, die we vanuit ons hotelkamer al konden zien liggen. Een groot park met in ieder geval een meer en allerlei kermis achtige attracties. Het geluid van de verschillende attracties overstemde het continue geluid van de claxonerende auto's. Wij vormen als blanken overigens een attractie op zichzelf. Vooral Caitlin met haar blonde haren, is erg populair bij de chinezen. Ze kennen geen remmingen ten aanzien van het staren, wijzen, ongevraagd foto's nemen of zelfs aanraken van de blonde haren. Het is misschien maar goed dat Facebook hier geblokkeerd is... Caitlin zou ongetwijfeld een "trending topic" zijn geworden. Gelukkig hadden we Caitlin hier al een beetje op voorbereid, maar echt waarderen kon ze het niet. Na een keertje trampoline springen, een ritje in een treintje en een rondje fietsen op de mono rail zijn we het park uitgelopen. Bij de poorten van het park staan allerlei kooplui met het soort rommel dat je overal ter wereld aantreft... het soort prularia waarvan je je eeuwig afvraagt "waarom bestaat het" en "wie koopt er zoiets". Na wat sjouwen door een winkelstraat ontdekten we een Starbucks... een goede kop koffie kon ons wel bekoren. We waren net op tijd, want de regen die al de hele middag had gedreigd kwam nu met bakken tegelijk uit de lucht. Vrij snel daarna zijn we dan ook maar weer richting hotel gekeerd. 's Avonds ons tegoed gedaan aan de westerse "keuken". KFC wel te verstaan... We wliden op tijd terug zijn, zodat ook Caitlin op tijd kon gaan slapen. Morgenochtend zal om kwart voor 9 onze gids Jane alweer klaarstaan om ons te brengen naar het registratie bureau, waar we onze zoon zullen halen....
De wekker gezet.... 30x gecontroleerd... beetje slapen... nog maar eens de wekker gecontroleerd en weer wat slapen.... en eindelijk was het dan 7:00uur, 1 september 2014. Tijd om op staan. Deze keer wel een ontbijtje weten te scoren. Vandaag is "de dag".
Om kwart voor 9 stonden we klaar in de lobby. Met ons een ander stel. Zij kwamen uit Amerika. Ook voor hun was vandaag de dag dat ze hun dochter zullen krijgen. De spanning was duidelijk merkbaar... in onze "haast" hadden we zowaar het cadeau voor Qiang in de kamer laten staan. Gelukkig net op tijd ontdekt. En beladen met het cadeau en de "donatie" voor het tehuis gingen we op weg. Het was een korte rit door de stad, met uiteraard nog immer de claxonerende auto's om ons heen. We kwamen aan bij het registratiebureau en terwijl wij in de hal stonden te wachten op de lift kwam er een klein verlegen, ietwat bang kijkend meisje de hal in. Ik vond het een erg ontroerende aanblik. Die bange oogjes... een klein meisje met niets meer dan wat ze aanhad.
Toen we boven de lift uitstapten blekken de kinderen er al te zijn... het kleine bange meisje was de nieuwe dochter van het amerikaanse stel. Vlak voor ons zag ik een jongetje een kamer induiken. Ik herkende hem van de foto's. Onze Qiang! Er was geen "overdrachtmoment" of iets dergelijks. Opeens stonden we oog in oog met het kleine jochie. Een van de begeleiders wees naar Qiang en vervolgens naar ons. Hij knikte en dat was het... de "overdracht". Kil en koel. Snel de camera erbij gepakt om toch iets van het moment te filmen.
Qiang zat met volle aandacht een zakje chips te eten. Hij was rustig en kijk vrolijk uit zijn ogen. Wat doe je dan op zo'n moment. "Hallo... wij zijn je pappa en mamma". Een beetje onwennig en ongemakkelijk in eerste instantie. Er gaat ook van alles door je hoofd. Onder andere ook de vraag "wat gaat er eigenlijk door dat kleine koppie van hem". Het is een samenloop van emoties. Van blijdschap, zorg, opluchting, dankbaarheid, maar toch ook wel een beetje angst.
Gelukkig werden we wat afgeleid door het papierwerk en natuurlijk door het cadeautje voor Qiang. Een soort houten auto met houten pennen die je met een hamertje in de verschillende gaten kunt slaan. De motoriek van Qiang was verrassend goed. Hij had al snel de slag te pakken en wilde ook zeker geen afstand meer doen van de wagen. Even later besloot Qiang dat hij er genoeg van had. Hij pakte de wagen en liep weg. Sterker nog, hij zette het op een lopen! Even verderop in de gang weer gevangen. Het vrolijke mannetje was toen even niet zo vrolijk meer. Hij zette het op een huilen. Het duurde gelukkig niet lang. We konden hem snel troosten en de tweede verrassing kwam goed van pas. We hadden bellenblaas flesjes meegenomen. Caitlin deed voor hoe het werkte en Qiang had het snel door. Het ijs was gebroken....
Na wat laatste papierwerk en een officiële familie foto konden we gaan. De officiele overdracht is morgen. Vandaag hebben we een contract getekend dat wij de komende 24 uur voor hem zullen zorgen. Morgen wordt alles notarieel vastgelegd en bekrachtigd. Dan moeten we opnieuw naar het registratie bureau.... Voor nu de eerste middag met de kleine man.
In het hotel aangekomen, eerst maar even wat drinken. Dat blijkt voor Qiang nog lastig. Hij is geboren met een gespleten lip, kaak en gehemelte. Zijn lipje is dicht, maar zijn gehemelte is nog helemaal open. Het praten gaat daarom lastig, maar -zoals nu bleek- het drinken ook. Een behoorlijk geklieder en gekwijl. Ook een rietje bleek geen oplossing. Vanmiddag dus maar eens naar de supermarkt om een tuitfles te scoren. Maar, eerst zijn we wat wezen eten in een noodle bar (gevestigd in het hotel, dus lekker makkelijk). Qiang eet goed. De rijst ging vlug naar binnen en hij genoot zichtbaar. Hij eet bijzonder netjes en lijkt zich zeer goed te hebben aangepast aan de "problemen" met een open gehemelte. Na het eten was het tijd voor zijn middag dutje. Dat hij die wel kon gebruiken bleek al snel. 5 minuten nadat we hem hebben neergelegd was hij vertrokken. Maar liefst 3 uur heeft hij liggen slapen. Daarna dus nog maar even naar de supermarkt voor de tuitfles en nieuwe schoenen. Met dat laatste bleek Qiang het niet eens te zijn.... Met moeite één paar schoenen aangekregen om te passen, maar die waren binnen 10 seconden ook alweer uit. Zijn oude schoentjes gingen aan en hij keek content om zich heen. Geen kans voor deze nieuwe pappa en mamma vandaag... Ach ja. Hij heeft ook al zoveel meegemaakt vandaag. Zijn oude schoentjes gaan echt nog wel even mee....
Het is inmiddels alweer bijna 10 uur 's avonds. De kleine man is nog niet in slaap.... De indrukken vandaag hebben waarschijnlijk wel wat met hem gedaan. Helaas is ook Caitlin daarom nog wakker... Onze hotelkamer is wat dat betreft wel klein. De twee deugnieten liggen samen op 1 kamer. Dat wordt nog wat morgen. Om negen uur moeten we alweer paraat staan.
Ik sluit vandaag af met de woorden waarmee mijn vader en moeder hun bericht afsloten, in antwoord op onze whatsapp berichten vandaag, met daarin natuurlijk de updates en foto's van de dag. God is goed voor ons! Amen.
In de vochtige warmte zijn we naar het park gelopen, die we vanuit ons hotelkamer al konden zien liggen. Een groot park met in ieder geval een meer en allerlei kermis achtige attracties. Het geluid van de verschillende attracties overstemde het continue geluid van de claxonerende auto's. Wij vormen als blanken overigens een attractie op zichzelf. Vooral Caitlin met haar blonde haren, is erg populair bij de chinezen. Ze kennen geen remmingen ten aanzien van het staren, wijzen, ongevraagd foto's nemen of zelfs aanraken van de blonde haren. Het is misschien maar goed dat Facebook hier geblokkeerd is... Caitlin zou ongetwijfeld een "trending topic" zijn geworden. Gelukkig hadden we Caitlin hier al een beetje op voorbereid, maar echt waarderen kon ze het niet. Na een keertje trampoline springen, een ritje in een treintje en een rondje fietsen op de mono rail zijn we het park uitgelopen. Bij de poorten van het park staan allerlei kooplui met het soort rommel dat je overal ter wereld aantreft... het soort prularia waarvan je je eeuwig afvraagt "waarom bestaat het" en "wie koopt er zoiets". Na wat sjouwen door een winkelstraat ontdekten we een Starbucks... een goede kop koffie kon ons wel bekoren. We waren net op tijd, want de regen die al de hele middag had gedreigd kwam nu met bakken tegelijk uit de lucht. Vrij snel daarna zijn we dan ook maar weer richting hotel gekeerd. 's Avonds ons tegoed gedaan aan de westerse "keuken". KFC wel te verstaan... We wliden op tijd terug zijn, zodat ook Caitlin op tijd kon gaan slapen. Morgenochtend zal om kwart voor 9 onze gids Jane alweer klaarstaan om ons te brengen naar het registratie bureau, waar we onze zoon zullen halen....
De wekker gezet.... 30x gecontroleerd... beetje slapen... nog maar eens de wekker gecontroleerd en weer wat slapen.... en eindelijk was het dan 7:00uur, 1 september 2014. Tijd om op staan. Deze keer wel een ontbijtje weten te scoren. Vandaag is "de dag".
Om kwart voor 9 stonden we klaar in de lobby. Met ons een ander stel. Zij kwamen uit Amerika. Ook voor hun was vandaag de dag dat ze hun dochter zullen krijgen. De spanning was duidelijk merkbaar... in onze "haast" hadden we zowaar het cadeau voor Qiang in de kamer laten staan. Gelukkig net op tijd ontdekt. En beladen met het cadeau en de "donatie" voor het tehuis gingen we op weg. Het was een korte rit door de stad, met uiteraard nog immer de claxonerende auto's om ons heen. We kwamen aan bij het registratiebureau en terwijl wij in de hal stonden te wachten op de lift kwam er een klein verlegen, ietwat bang kijkend meisje de hal in. Ik vond het een erg ontroerende aanblik. Die bange oogjes... een klein meisje met niets meer dan wat ze aanhad.
Toen we boven de lift uitstapten blekken de kinderen er al te zijn... het kleine bange meisje was de nieuwe dochter van het amerikaanse stel. Vlak voor ons zag ik een jongetje een kamer induiken. Ik herkende hem van de foto's. Onze Qiang! Er was geen "overdrachtmoment" of iets dergelijks. Opeens stonden we oog in oog met het kleine jochie. Een van de begeleiders wees naar Qiang en vervolgens naar ons. Hij knikte en dat was het... de "overdracht". Kil en koel. Snel de camera erbij gepakt om toch iets van het moment te filmen.
Qiang zat met volle aandacht een zakje chips te eten. Hij was rustig en kijk vrolijk uit zijn ogen. Wat doe je dan op zo'n moment. "Hallo... wij zijn je pappa en mamma". Een beetje onwennig en ongemakkelijk in eerste instantie. Er gaat ook van alles door je hoofd. Onder andere ook de vraag "wat gaat er eigenlijk door dat kleine koppie van hem". Het is een samenloop van emoties. Van blijdschap, zorg, opluchting, dankbaarheid, maar toch ook wel een beetje angst.
Gelukkig werden we wat afgeleid door het papierwerk en natuurlijk door het cadeautje voor Qiang. Een soort houten auto met houten pennen die je met een hamertje in de verschillende gaten kunt slaan. De motoriek van Qiang was verrassend goed. Hij had al snel de slag te pakken en wilde ook zeker geen afstand meer doen van de wagen. Even later besloot Qiang dat hij er genoeg van had. Hij pakte de wagen en liep weg. Sterker nog, hij zette het op een lopen! Even verderop in de gang weer gevangen. Het vrolijke mannetje was toen even niet zo vrolijk meer. Hij zette het op een huilen. Het duurde gelukkig niet lang. We konden hem snel troosten en de tweede verrassing kwam goed van pas. We hadden bellenblaas flesjes meegenomen. Caitlin deed voor hoe het werkte en Qiang had het snel door. Het ijs was gebroken....
Na wat laatste papierwerk en een officiële familie foto konden we gaan. De officiele overdracht is morgen. Vandaag hebben we een contract getekend dat wij de komende 24 uur voor hem zullen zorgen. Morgen wordt alles notarieel vastgelegd en bekrachtigd. Dan moeten we opnieuw naar het registratie bureau.... Voor nu de eerste middag met de kleine man.
In het hotel aangekomen, eerst maar even wat drinken. Dat blijkt voor Qiang nog lastig. Hij is geboren met een gespleten lip, kaak en gehemelte. Zijn lipje is dicht, maar zijn gehemelte is nog helemaal open. Het praten gaat daarom lastig, maar -zoals nu bleek- het drinken ook. Een behoorlijk geklieder en gekwijl. Ook een rietje bleek geen oplossing. Vanmiddag dus maar eens naar de supermarkt om een tuitfles te scoren. Maar, eerst zijn we wat wezen eten in een noodle bar (gevestigd in het hotel, dus lekker makkelijk). Qiang eet goed. De rijst ging vlug naar binnen en hij genoot zichtbaar. Hij eet bijzonder netjes en lijkt zich zeer goed te hebben aangepast aan de "problemen" met een open gehemelte. Na het eten was het tijd voor zijn middag dutje. Dat hij die wel kon gebruiken bleek al snel. 5 minuten nadat we hem hebben neergelegd was hij vertrokken. Maar liefst 3 uur heeft hij liggen slapen. Daarna dus nog maar even naar de supermarkt voor de tuitfles en nieuwe schoenen. Met dat laatste bleek Qiang het niet eens te zijn.... Met moeite één paar schoenen aangekregen om te passen, maar die waren binnen 10 seconden ook alweer uit. Zijn oude schoentjes gingen aan en hij keek content om zich heen. Geen kans voor deze nieuwe pappa en mamma vandaag... Ach ja. Hij heeft ook al zoveel meegemaakt vandaag. Zijn oude schoentjes gaan echt nog wel even mee....
Het is inmiddels alweer bijna 10 uur 's avonds. De kleine man is nog niet in slaap.... De indrukken vandaag hebben waarschijnlijk wel wat met hem gedaan. Helaas is ook Caitlin daarom nog wakker... Onze hotelkamer is wat dat betreft wel klein. De twee deugnieten liggen samen op 1 kamer. Dat wordt nog wat morgen. Om negen uur moeten we alweer paraat staan.
Ik sluit vandaag af met de woorden waarmee mijn vader en moeder hun bericht afsloten, in antwoord op onze whatsapp berichten vandaag, met daarin natuurlijk de updates en foto's van de dag. God is goed voor ons! Amen.
-
01 September 2014 - 17:02
Willem:
Van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst. Geniet er maar van. -
01 September 2014 - 17:07
Fran:
Wat ontroerend om te lezen hoe zo'n eerste ontmoeting gaat. Zowel voor jullie als voor dochter en zoonlief!
GEFELICITEERD!! Met jullie zoon en broertje. Wat een mooi mannetje.
"Vandaag is het begin van de rest van je leven klein kereltje. Gefeliciteerd met zo'n geweldige pappa, mamma en zus! -
01 September 2014 - 17:12
Susan:
Hey! Wat fijn om te lezen dat alles zo goed is gegaan! Geniet van jullie kleine mannetje. Erg leuk om de verslagen te lezen die je overigens erg goed hebt geschreven. X -
01 September 2014 - 17:17
Anneke:
Oh wat is ie leuk en lief zeg!
Hoop dat de kids uiteindelijk toch in slaap gevallen zijn. Wat gebeurt er veel in zijn leventje momenteel. Dus dat slapen niet lukt, dat snap ik wel! Nieuwe schoentjes komen inderdaad vanzelf wel...hij is waarschijnlijk nog zo gehecht aan zijn vast dingetjes.
Veel plezier, liefde en geluk samen! Zo te lezen is jullie start samen in ieder geval goed!
hartelijke groet,
Anneke (voorzorg WK) -
01 September 2014 - 18:08
Trijnie:
Hallo Martijn Jules en Caitlin
Eindelijk is het dan zover dat jullie jullie zoon mogen ontmoeten
Van harte gefeliciteerd.
We hopen dat het elke dag een beetje beter gaat geniet van deze dagen gr Trijnie en Hilco -
01 September 2014 - 18:25
Monique Van Ruler:
Hi,
Wat prachtig om jullie met z'n vieren te zien!
Hoe ervaart Caitlin het? Heel lief om haar zo samen met Qiang te zien!
Geniet lekker samen! -
01 September 2014 - 18:27
Heidi:
Wat bijzonder om te lezen allemaal. Van harte gefeliciteerd. -
01 September 2014 - 18:39
Suus:
Van harte gefeliciteerd, prachtig verhaal. Geniet ervan. Liefs -
01 September 2014 - 19:06
Amber Haks:
Caitlin, gefeliciteerd met je lieve, vrolijke broertje! Groetjes Amber -
01 September 2014 - 19:09
Margreet:
Hoi leukerds,
De foto van gister op de 16+ whatsapp heb ik gedeeld op de Facebookpagina, als je weer op FB kunt zul je veel reacties aantreffen!
-
01 September 2014 - 19:18
Frederique:
Geweldig! Gefeliciteerd! Wat heerlijk om te lezen allemaal! Hopelijk verloopt het soepel in de komende dagen:) -
01 September 2014 - 19:19
Rene D.:
Gefeliciteerd, erg bijzonder om jullie verslag zo te lezen.
De 'eerste stapjes' zijn gezet. -
01 September 2014 - 20:21
Oom Be Tante Janny K.:
Wat fijn om zo mee te leven ,Gefeliciteerd met jullie jongetje
Geniet er van. Wij bidden voor jullie .voor een goed verloop en
een goede reis terug -
01 September 2014 - 20:36
Martha Schenk:
Wat een belevenissen. En mooi dat jullie je zoon en broertje nu hebben. Hopelijk gaat de gewenning aan beide kanten goed. Maar dat heeft wel wat tijd nodig, denk ik. Alhoewel, als ik de foto van jullie vieren heb gezien ziet het er al goed uit. Een mooie tijd verder. En rustig verder wennen. -
01 September 2014 - 21:31
Daphne Janssen:
Wat mooi en emotioneel om te lezen allemaal!
Er zal zoveel veranderen in zijn leventje, maar ook in dat van jullie!
Geef het de tijd en geniet van elkaar! -
01 September 2014 - 22:05
Joyce:
Leef hier helemaal mee wauw wat een mooi en ontroerend verhaal. Jullie mogen trots zijn op jezelf en elkaar. Geniet van het moment en ik kijk uit naar de verhalen.
Liefs Joyce -
01 September 2014 - 22:07
Christine Rop:
Wat ontroerend om te lezen. Van harte gefeliciteerd.Zegen -
01 September 2014 - 22:19
Kitty Bouman:
Fijn om jullie verhaal te volgen. Voor ieder van jullie een zeer indrukwekkende belevening. Mooie familiefoto. Geniet van elkaar. -
02 September 2014 - 08:26
Jacqueline Schalk:
Wat bijzonder voor jullie allemaal, ontroerend om te lezen.
Gefeliciteerd met Qiang in jullie gezin.
Dat hij met God's hulp en Zijn Zegen in jullie gezin als zoon en broertje mag opgroeien! -
02 September 2014 - 10:05
Maroesja:
Wat spannend allemaal voor jullie, en wat een verandering. Heel indrukwekkend om het zo terug te lezen, er komt vast een hoop op jullie af.
Leer elkaar kennen, geef het rustig tijd en met zulke lieve mensen als jullie vormen jullie straks een mooi, nieuwe gezin ! Geniet er van, liefs -
02 September 2014 - 12:30
Ada:
Erg mooi om te jullie ervaring te lezen, roept herinneringen op, geniet ervan met elkaar!
Liefs, Fam. keuter -
02 September 2014 - 15:07
Theo En Carla:
Lieve vrienden,
We zijn in gedachten steeds bij jullie en hebben de spanning van de afgelopen dagen meebeleefd.
Gefeliciteerd met jullie zoon en broertje.
Je ziet op de prachtige gezinsfoto, dat Caitlin echt de grote zus is. Ze ziet er zo wijs uit!
Wij genieten van jullie verhalen. Knap, hoe jullie nog tijd vinden om te schrijven.
En nu de tijd nemen om te wennen aan elkaar, geniet er van!
Lots of love,
Theo en Carla -
02 September 2014 - 15:52
Michelle Du Plessis:
Lieve Julie en familie,
Wat een mooie post met prachtige foto's van jullie samen met Qiang!
Liefs,
Michelle -
02 September 2014 - 18:27
Viera:
Lieve vrienden, het is ontroerend om jullie verslag te lezen. Gefeliciteerd met jullie vrolijke zoon en broer. Geniet van deze eerste dagen samen. Hartelijke groeten van Viera, Robert, Emma en Eva. -
02 September 2014 - 20:59
Yvonne:
Wat een bijzonder en ontroerend verhaal.
En wat fijn dat wij hier deelgenoot van mogen zijn.
Wat een geluk, dankbaarheid maar ook veel warmte lees ik in jullie verslag.
En wat een goed idee van de bellenblaas.
Heel, heel veel mooie momenten nog en daarnaast ook veel geduld voor alle papieren rompslomp die er bijhoort.
Liefs,
Yvonne
-
03 September 2014 - 08:08
Douwe Loonstra:
Gefeliciteerd, leuk om jullie (mooi geschreven) verslagen te lezen.
Geniet van deze bijzondere tijd.
Douwe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
