4 en 5 september. De laatste dagen in Hefei
Door: Martijn&Julie
Blijf op de hoogte en volg Julie en Martijn
05 September 2014 | China, Hefei
We zitten aan de vooravond van het volgende hoofdstuk van ons avontuur. Morgen vliegen we terug naar Beijing. In Beijing moeten nog weer wat papieren worden geregeld, zodat we Qiang ook daadwerkelijk het land uit kunnen nemen, straks half september. Omdat die paperassen wat tijd vragen zullen we nog anderhalve week in Beijing verblijven. We zullen een deel van die tijd zeker gaan gebruiken om wat van de stad te gaan bezichtigen. Dat bezichtigen is er hier in Hefei niet echt van gekomen, maar dat is eigenlijk ook wel logisch. Opeens een vierde man in het gezin heeft wel zo zijn impact.
De twee dagen nadat we bij het tehuis van Qiang zijn geweest waren voor ons "vrije" dagen. Geen officiële zaken meer te regelen. Gewoon tijd met elkaar besteden en elkaar leren kennen. En dat gaat natuurlijk twee kanten op. Voor ons is het echt een zoektocht om te ontdekken wie Qiang werkelijk is. Voor Qiang is het het leren en ontdekken van wat een gezin, met pappa, mamma en grote zus betekent. Het is trouwens wel erg mooi om te zien dat hij nu al naar ons zoekt als één van beide even uit beeld is. Boven in het hotel is een restaurant gevestigd, waar we onder andere het ontbijt nuttigen. Het ontbijt is in buffet vorm. Af en toe is dus één van ons op zoek naar wat eetbaars - en bij voorkeur lichtelijk westers. (noodles voor ontbijt is nou niet echt iets wat ons aanspreekt).. Op het moment dat één van ons uit beeld is (en dit geldt eigenlijk vooral voor mammie...), is Qiang continue om zich heen aan het kijken. Van de weinige woorden die wij van hem begrijpen is dit er zeker een van... "mamma?" (veelal voorafgegaan, of gevolgd door iets verder compleet onverstaanbaars). Op het moment dat mamma dan weer in beeld verschijnt, verschijnt er tegelijk een grote lach en veranderen de oogjes van lichte verontrusting, naar blije geruststelling. Erg mooi om te zien. En voor ons ook een bijzonder mooi teken dat het echt helemaal goed gaat komen.
Zoals gezegd hebben we de afgelopen twee dagen niet heel veel spectaculairs ondernomen. Een wandeling naar het al eerder bezochte nabije park (met meer en attracties) was voor ons in principe wel ver genoeg. Het blijft overigens wel grappig om te merken hoe we vrijwel continu worden nagestaard, bekeken en gefotografeerd. Als wij ergens een moment blijven staan om ons te beraden op de te kiezen richting, staan we al snel vergezeld van een groep nieuwsgierige chinezen. Allemaal hebben ze zwart haar, donkere ogen en een ietwat gele huid.... allemaal. Behalve wij. En vooral Caitlin. Zij is dus nog steeds het middelpunt van aandacht.
We zijn de rijst en noodles eigenlijk wel een beetje zat... dus voor de lunch besloten om maar weer eens de Mac op te zoeken (slechte ouders.... 2x in 1 week... tsss). Wij hadden wel een goede reden vonden we zelf. De cadeautjes uit de happy meal die de kids de vorige keer hadden gekregen, hebben ze aan de kinderen van het tehuis gegeven. Uiteraard moesten ze nu wel een nieuwe. Dus. Daarom.
Na de lunch besloot Julie om samen met Qiang terug te gaan naar het hotel. Voor zijn middagslaapje. (en stiekem natuurlijk ook voor die van haar.) Caitlin en ik besloten nog even te blijven. Samen met dochterlief zouden we nog wat door het park wandelen en misschien nog wel in één van de attracties... Het was een warme dag. Ik kocht een flesje ijsthee en we besloten een van de lege bankjes in het park voor een paar minuten de onze te maken. Al snel bleven er een paar Chineesjes staan. Eerst op "veilige" afstand, maar al snel kwamen ze dichter en dichterbij. Een klein meisje, ietwat verlegen en eigenlijk ook tegen haar zin, werd door haar mamma naast Caitlin op de bank gezet en vervolgens door de enthousiaste ouders veelvuldig gefotografeerd. Op het volgende moment werd een ander chinees jongetje letterlijk op mijn schoot gekwakt en was het geluid van de foto-klikjes vergelijkbaar met dat wat een filmster in Hollywood wel vaker meemaakt. Caitlin en ik besloten na deze ervaring om dan in het vervolg ook maar tien Yuan per foto te gaan vragen... dat zal ze leren. Beetje aandacht is leuk, maar dit gaat wel ver. We vonden het dan ook wel welletjes en zijn maar weer teruggekeerd naar het hotel.
's Middags nog maar weer eens wezen zwemmen met zijn vieren. Qiang werd bij het aanblik van zijn zwembroek al direct bijzonder enthousiast. Die herkende hij nog en hij wist ook direct wat dat betekende. Bij het zwemmen merkten we ook direct dat Qiang geen angst kent... althans niet voor water. Hij springt zonder enige terughoudendheid het water in. We moeten op onze hoede zijn, want het boeit hem niet of wij er klaar voor zijn en hem zullen vangen. Toen Caitlin liet zien hoe goed zij inmiddels kan duiken, was ook dat voor Qiang meteen iets om te proberen. De armpjes omhoog, handen op elkaar, knieën iets gebogen en hoofd voorover het water in. Het voordeel van de grote zus. Goed voorbeeld, doet goed volgen.
Vandaag (5 september) zijn we opnieuw naar het park gelopen. Deze keer was onze bestemming de bootjes verhuur, bij het meer. We hadden ze al regelmatig zien voorbijvaren, maar nu leek het ons wel een relaxte tijdsbesteding. Een halfuurtje rondgedobberd op het meer... en het was ook daadwerkelijk een relax momentje. Qiang zat zichtbaar te genieten en Caitlin was voor even de kapitein van het schip. Een heerlijk en memorabel gezinsmomentje.
Onderweg naar huis werden we uiteraard weer nagekeken, maar dat zijn we inmiddels al wat gewend. Nieuwe ervaring was nu wel de vraag van een van de marktkooplieden. Hoeveel hebben jullie voor hem betaald. Het duurde even voor ik de vraag daadwerkelijk begreep... Het was zo'n vraag die je niet echt verwacht, zeg maar. Leuker was wel het "bedankje" dat we kregen van twee oudere mannen. Met wat handen en voetenwerk wisten ze ons duidelijk te maken dat ze het erg goed vonden dat wij voor 'het Chinese jongetje' wilden zorgen.
Het is hier nu inmiddels bijna 0.00uur. De periode in Hefei is voor ons bijna ten einde. Morgenochtend de koffers pakken. Om 13.00 uur worden we in de lobby verwacht. Gelukkig hoeven we niet al om 10.00 uit te checken. Morgen eerst nog maar eens rustig ontbijten, boven in het hotel, in het draairestaurant... We kijken dan uit over een stad waar we een week zijn geweest, maar die we totaal niet kennen. Oh ja, ze hebben een park, met een meer en wat attracties. En een McDonald's. Voor ons blijft het echter voor altijd een stad met een speciale herinnering. We zitten weliswaar boven in die toren met dat uitzicht, maar we kijken naar een prachtige dochter en heerlijke zoon.
PS. vanmiddag nieuwe schoenen voor Qiang gekocht.... en hij draagt ze nu liever dan zijn oude. Triomf voor pappa en mamma
De twee dagen nadat we bij het tehuis van Qiang zijn geweest waren voor ons "vrije" dagen. Geen officiële zaken meer te regelen. Gewoon tijd met elkaar besteden en elkaar leren kennen. En dat gaat natuurlijk twee kanten op. Voor ons is het echt een zoektocht om te ontdekken wie Qiang werkelijk is. Voor Qiang is het het leren en ontdekken van wat een gezin, met pappa, mamma en grote zus betekent. Het is trouwens wel erg mooi om te zien dat hij nu al naar ons zoekt als één van beide even uit beeld is. Boven in het hotel is een restaurant gevestigd, waar we onder andere het ontbijt nuttigen. Het ontbijt is in buffet vorm. Af en toe is dus één van ons op zoek naar wat eetbaars - en bij voorkeur lichtelijk westers. (noodles voor ontbijt is nou niet echt iets wat ons aanspreekt).. Op het moment dat één van ons uit beeld is (en dit geldt eigenlijk vooral voor mammie...), is Qiang continue om zich heen aan het kijken. Van de weinige woorden die wij van hem begrijpen is dit er zeker een van... "mamma?" (veelal voorafgegaan, of gevolgd door iets verder compleet onverstaanbaars). Op het moment dat mamma dan weer in beeld verschijnt, verschijnt er tegelijk een grote lach en veranderen de oogjes van lichte verontrusting, naar blije geruststelling. Erg mooi om te zien. En voor ons ook een bijzonder mooi teken dat het echt helemaal goed gaat komen.
Zoals gezegd hebben we de afgelopen twee dagen niet heel veel spectaculairs ondernomen. Een wandeling naar het al eerder bezochte nabije park (met meer en attracties) was voor ons in principe wel ver genoeg. Het blijft overigens wel grappig om te merken hoe we vrijwel continu worden nagestaard, bekeken en gefotografeerd. Als wij ergens een moment blijven staan om ons te beraden op de te kiezen richting, staan we al snel vergezeld van een groep nieuwsgierige chinezen. Allemaal hebben ze zwart haar, donkere ogen en een ietwat gele huid.... allemaal. Behalve wij. En vooral Caitlin. Zij is dus nog steeds het middelpunt van aandacht.
We zijn de rijst en noodles eigenlijk wel een beetje zat... dus voor de lunch besloten om maar weer eens de Mac op te zoeken (slechte ouders.... 2x in 1 week... tsss). Wij hadden wel een goede reden vonden we zelf. De cadeautjes uit de happy meal die de kids de vorige keer hadden gekregen, hebben ze aan de kinderen van het tehuis gegeven. Uiteraard moesten ze nu wel een nieuwe. Dus. Daarom.
Na de lunch besloot Julie om samen met Qiang terug te gaan naar het hotel. Voor zijn middagslaapje. (en stiekem natuurlijk ook voor die van haar.) Caitlin en ik besloten nog even te blijven. Samen met dochterlief zouden we nog wat door het park wandelen en misschien nog wel in één van de attracties... Het was een warme dag. Ik kocht een flesje ijsthee en we besloten een van de lege bankjes in het park voor een paar minuten de onze te maken. Al snel bleven er een paar Chineesjes staan. Eerst op "veilige" afstand, maar al snel kwamen ze dichter en dichterbij. Een klein meisje, ietwat verlegen en eigenlijk ook tegen haar zin, werd door haar mamma naast Caitlin op de bank gezet en vervolgens door de enthousiaste ouders veelvuldig gefotografeerd. Op het volgende moment werd een ander chinees jongetje letterlijk op mijn schoot gekwakt en was het geluid van de foto-klikjes vergelijkbaar met dat wat een filmster in Hollywood wel vaker meemaakt. Caitlin en ik besloten na deze ervaring om dan in het vervolg ook maar tien Yuan per foto te gaan vragen... dat zal ze leren. Beetje aandacht is leuk, maar dit gaat wel ver. We vonden het dan ook wel welletjes en zijn maar weer teruggekeerd naar het hotel.
's Middags nog maar weer eens wezen zwemmen met zijn vieren. Qiang werd bij het aanblik van zijn zwembroek al direct bijzonder enthousiast. Die herkende hij nog en hij wist ook direct wat dat betekende. Bij het zwemmen merkten we ook direct dat Qiang geen angst kent... althans niet voor water. Hij springt zonder enige terughoudendheid het water in. We moeten op onze hoede zijn, want het boeit hem niet of wij er klaar voor zijn en hem zullen vangen. Toen Caitlin liet zien hoe goed zij inmiddels kan duiken, was ook dat voor Qiang meteen iets om te proberen. De armpjes omhoog, handen op elkaar, knieën iets gebogen en hoofd voorover het water in. Het voordeel van de grote zus. Goed voorbeeld, doet goed volgen.
Vandaag (5 september) zijn we opnieuw naar het park gelopen. Deze keer was onze bestemming de bootjes verhuur, bij het meer. We hadden ze al regelmatig zien voorbijvaren, maar nu leek het ons wel een relaxte tijdsbesteding. Een halfuurtje rondgedobberd op het meer... en het was ook daadwerkelijk een relax momentje. Qiang zat zichtbaar te genieten en Caitlin was voor even de kapitein van het schip. Een heerlijk en memorabel gezinsmomentje.
Onderweg naar huis werden we uiteraard weer nagekeken, maar dat zijn we inmiddels al wat gewend. Nieuwe ervaring was nu wel de vraag van een van de marktkooplieden. Hoeveel hebben jullie voor hem betaald. Het duurde even voor ik de vraag daadwerkelijk begreep... Het was zo'n vraag die je niet echt verwacht, zeg maar. Leuker was wel het "bedankje" dat we kregen van twee oudere mannen. Met wat handen en voetenwerk wisten ze ons duidelijk te maken dat ze het erg goed vonden dat wij voor 'het Chinese jongetje' wilden zorgen.
Het is hier nu inmiddels bijna 0.00uur. De periode in Hefei is voor ons bijna ten einde. Morgenochtend de koffers pakken. Om 13.00 uur worden we in de lobby verwacht. Gelukkig hoeven we niet al om 10.00 uit te checken. Morgen eerst nog maar eens rustig ontbijten, boven in het hotel, in het draairestaurant... We kijken dan uit over een stad waar we een week zijn geweest, maar die we totaal niet kennen. Oh ja, ze hebben een park, met een meer en wat attracties. En een McDonald's. Voor ons blijft het echter voor altijd een stad met een speciale herinnering. We zitten weliswaar boven in die toren met dat uitzicht, maar we kijken naar een prachtige dochter en heerlijke zoon.
PS. vanmiddag nieuwe schoenen voor Qiang gekocht.... en hij draagt ze nu liever dan zijn oude. Triomf voor pappa en mamma
-
05 September 2014 - 19:10
Erik:
Klinkt alsof de hechting erg voorspoedig gaat, super! -
05 September 2014 - 20:20
Martha Schenk:
Hallo Julie, Martijn, Caitlin en Qiang,
Wat klinkt alles positief. Dat is fijn voor jullie vieren.
En dat Qiang al zo gefocust is op Julie. Zo mooi.
Wonderlijk dat het zo snel gaat.
Nog een goede tijd in Beijing.
Groetjes van Nico en mij -
05 September 2014 - 22:13
Fran:
Straks in NL terug zal Qiang zich vast direct thuis voelen als die grote gele M weer in beeld is:-)
Ook maar direct op zwemles;-) -
05 September 2014 - 23:32
Joke De Vin:
wat gaat het goed met jullie! En wat schrijf je leuk Martijn!
ik vind het kostelijk om jullie belevenissen te lezen! Ook je emoties en gevoelens die daarbij horen! Bijzonder verhaal! In gedachten reis ik met jullie mooie 4persoons gezinnetje mee!
Heb het goed met elkaar! hartelijke groet, Joke -
06 September 2014 - 11:11
Kitty Bouman:
Mooi verhaal en leuke foto's. Heb het goed met elkaar.
Groetjes. Kitty -
06 September 2014 - 12:55
Robin:
Weer aan het scherm gekluisterd zitten lezen hoe het jullie goed gaat! Naast een nieuw familielid leren we ook jouw schrijftalent ontdekken, ga zo door! -
06 September 2014 - 13:58
Christine:
Hoi Caitlin,
Wat mooi om alvast wat te horen wat je allemaal meemaakt in China met je ouders en Qiang.
Groetjes, juf Christine -
06 September 2014 - 17:14
Denise:
Vindt t echt geweldig om jullie verslag te lezen en t op deze manier met jullie te beleven! Super om te lezen dat alles zo super gaat. Geniet ervan en t is zeker waar wat de cbinezen mannen jullie probeerde te zeggen.tis een bijzonder iets dat jullie je over hem ontfermen! !geniet ervan!! -
07 September 2014 - 07:28
Michelle Du Plessis:
Lieve Julie en familie,
Weer zo een mooie verslag, leuk en interessant om te lezen wat jullie allemaal ervaren en beleven in China met Qiang. Julie je ziet er zo mooi uit met je zoontje, prachtige foto's van jullie samen. Ik heb Daniel een foto van Caitlin en Qiang laten zien en hij zei: Oooeeee, Caitlin ziet er mooi uit.......en haar broertje ook.
Groetjes
Michelle -
07 September 2014 - 13:56
Petra:
Lieve Julie, Martijn, Caitlin en Qiang,
Door een fout e-mail adres, heb ik vandaag alles tegelijk ontvangen.
Heel erg leuk om alles te lezen (erg leuk geschreven!!), ook heel mooi om de foto's te zien.
Het lijkt allemaal goed te gaan en dat zijn we jullie viertjes ook zo gegund.
Zien nu al uit naar de volgende bericht + foto's.
Liefs Petra en Henk
-
07 September 2014 - 19:03
Marionne De Rooij:
Lieve Julie, Martijn,Caitlin en Qiang
Het is zo leuk om dit met jullie mee te beleven. Dank voor al je sprekende verhalen Martijn je hebt schrijverstalent! We wensen jullie een goede verdere reis en Gods zegen voor jullie vieren!
veel groeten ons allen, Marionne -
07 September 2014 - 23:01
Carla:
Wat ontroerend, dat Qiang naar mamma zoekt en blij is als hij haar weer ziet. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las. Geweldig, lieve ouders! Jullie gaan vast een geweldige toekomst tegemoet met z'n vieren.
X Carla
-
08 September 2014 - 19:36
Dina Zelhorst:
Hallo Martijn en Julie, nou Martijn, je hebt talent hoor om jullie belevenissen maar ook de beleving op papier te zetten. Plezierig om te lezen.
Zo te lezen went Qiang al behoorlijk aan jullie en heeft hij ook wel wat vertrouwen, zoals hij Caitlin achterna duikt en blij reageert als hij een van jullie weer ziet.
Fijne laatste dagen daar.
Groeten Wim en Dina -
09 September 2014 - 14:39
Betty Hilgers:
Hallo Martijn en Julie ,fijn om te lezen dat het allemaal zo voorspoedig gaat. Veel herkenbare dingen ook! Wij werden ook al die aandacht van de mensen wel zat; sommigen voelden zelfs aan mijn haar! Maar toen wij eenmaal in Nederland terug waren gebeurde het regelmatig dat mensen aan Romana's haar gingen voelen. Wat die vraag betreft"hoeveel hebben jullie voor hem betaald" dat werd mij een keer hier in Nederland bij de AH gevraagd !! Dan sta je inderdaad perplex. Fijn dat de hechting al zo goed verloopt! Een hele fijne tijd in Beijing !! Groeten Betty Hilgers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
