Einde in zicht (laatste blog)
Door: Martijn en Julie
Blijf op de hoogte en volg Julie en Martijn
15 September 2014 | China, Peking
Het is maandagavond, 23.00uur (lokale tijd). We vliegen pas woensdag, maar toch is dit onze laatste nacht in het hotel. We vliegen namelijk woensdag tien voor één 's nachts. Dat betekent dat we morgen avond alweer teruggebracht zullen worden naar de luchthaven. Daar waar wij een kleine drie weken geleden voor het eerst voet aan chinese grond zetten. Het lijkt een eeuwigheid geleden. Het was intens, soms moeilijk, vaak fantastisch, af en toe pittig, best heel druk en erg vermoeiend. Geen ervaring in mijn leven is vergelijkbaar met deze laatste drie weken. Er waren geweldige momenten, emotionele momenten, boze momenten, momenten van frustratie, momenten van blijdschap, trots en momenten die een altijd blijvende herinnering zullen zijn.
Vanmorgen gaf Qiang mij voor het eerst -vanuit zichzelf en geheel spontaan- een zoen. Zomaar, uit het niets. Dat is zo'n moment.
Sinds de laatste update hebben we weer veel gezien. Allereerst natuurlijk de muur van China. Wie kent hem niet... Wat een onvoorstelbaar iets. Gigantisch. We hebben een klein stukje gelopen over de muur. Echt een geweldige ervaring. Het is moeilijk om te beschrijven. De omvang en grootsheid van de klus om die te bouwen overstijgt elk voorstellingsvermogen. Het bezoeken van deze gigant zou op ieders "bucket list" moeten staan.
Een andere bezienswaardigheid die wij hebben bezocht is het zogenaamde Zomerpaleis. Een groots gebied aan de rand van Beijing. Een enorm park met groot meer en vele traditionele chinese gebouwen en tempels. Erg mooi om te zien en te ervaren. Ook wel weer erg druk, maar dat is het hier vrijwel overal. Ter beeldvorming, in de stad Beijing alleen wonen 22 miljoen mensen.
Eén van de dingen waar wij nog wel even aan moeten wennen is het feit dat we nu "opeens" twee kinderen hebben om rekening mee te houden. Was het eerst zo dat alleen een vermoeide Caitlin getild wilde worden, zijn er nu opeens twee die dat willen. Tegelijkertijd. De buggy doet het overigens nog steeds prima, maar toch... op de schouders van pappa is soms gewoon leuker. En, hoewel Caitlin het wat beter in woorden kan uitdrukken, weet ook Qiang soms duidelijk te maken "waarom hij / zij wel en ik niet...."
Overigens kunnen deze twee het nog steeds erg goed met elkaar vinden. Ze spelen en ruziën als echte broer en zus. Caitlin is een geweldige hulp voor ons en Qiang leert veel van haar. Het is trouwens sowieso verbazingwekkend hoe snel sommige zaken zich ontwikkelen en hoe snel dingen worden opgepakt. Als wij nu Qiang bijvoorbeeld vragen om zijn schoenen te pakken, begrijpt hij wat de bedoeling is. Het zijn misschien maar kleine dingen, maar het feit dat hij langzaamaan ons geklungel begint te begrijpen is voor ons een geweldige vooruitgang. Dagelijks leren we elkaar beter kennen en begrijpen. En dan te beseffen dat hij nog maar anderhalve week onze zoon is...
(nog even voor de goede orde; als wij Qiang vragen zijn schoenen te pakken, dan begrijpt hij wat de bedoeling is. Dat wil niet zeggen dat hij er ook naar handelt. Het is natuurlijk wel een peuter van drie...)
De "slaap problemen" van Qiang zijn in de laatste dagen sterk verbeterd. De ledikant die wij hebben laten bijplaatsten, blijkt een groot succes. Hij vindt het duidelijk prettiger dan het grote tweepersoonsbed. Af en toe wordt het "ik moet plassen" trucje nog van stal gehaald, maar het oneindige uit bed komen, het lawaai maken, het vechten, is over. Hij vindt het fijn als iemand van ons bij hem op de kamer is als hij gaat slapen, maar dat mag ook! Hij is gewend te slapen op een slaapzaal met 20+ andere kinderen... De stilte van een hotelkamertje, waar je dan alleen ligt kan ook oorverdovend zijn.
De verschillen tussen Caitlin en Qiang zijn groot. Het is duidelijk te merken dat Caitlin is opgevoed in een beschermde omgeving, met veel zorg, aandacht en liefde. Caitlin is een heel lief, maar gevoelig meisje. Qiang is een vechter. Opgevoed in een omgeving waar de sterkste overwint. Het is merkbaar dat hij voor zichzelf heeft moeten opkomen, dat hij voor zichzelf een plekje heeft moeten veroveren. Die twee tegenstellingen botsen soms. Daar waar het gevoelige, lieve meisje wegloopt bij een conflict, gaat de vechter er vol in.
Misschien zou Caitlin iets "harder" moeten worden en Qiang iets "zachter". Als ze van elkaar blijven leren, zoals we de afgelopen dagen hebben gezien, gaat dat helemaal goed komen. Wij gaan in ieder geval met heel veel vertrouwen de toekomst tegemoet!
Zoals gezegd, nog één nachtje in het hotel. Dan mogen we eindelijk weer naar huis. Morgen krijgen we het paspoort van Qiang terug, met daarbij alle benodigde stempels om hem ook daadwerkelijk mee te mogen nemen. Het is een geweldige ervaring geweest. We hebben veel gezien en gedaan, maar we zijn er ook aan toe om weer naar huis te gaan. Best wel weer zin in aardappels, beetje groente en een stukje vlees. En mes en vork.
Tot slot, willen wij jullie hartelijk danken voor de vele reacties die we hebben ontvangen op de eerdere verslagen. De reacties doen ons goed en het is geweldig om te lezen hoe er wordt meegeleefd. Een extra dank aan lieve zus Anja. Zij heeft voor ons de blogs en foto's geplaatst. Dankzij de matige internetverbinding hier, lukte het simpelweg niet om dat zelf te doen.
Als het stof straks wat is neergedaald en wij allemaal ook thuis echt thuis zijn als gezin, willen wij natuurlijk graag onze zoon aan jullie laten zien. Het is een mooie, slimme en lieve jongen. Aan jullie om te constateren dat onze bevinding klopt.
Vanmorgen gaf Qiang mij voor het eerst -vanuit zichzelf en geheel spontaan- een zoen. Zomaar, uit het niets. Dat is zo'n moment.
Sinds de laatste update hebben we weer veel gezien. Allereerst natuurlijk de muur van China. Wie kent hem niet... Wat een onvoorstelbaar iets. Gigantisch. We hebben een klein stukje gelopen over de muur. Echt een geweldige ervaring. Het is moeilijk om te beschrijven. De omvang en grootsheid van de klus om die te bouwen overstijgt elk voorstellingsvermogen. Het bezoeken van deze gigant zou op ieders "bucket list" moeten staan.
Een andere bezienswaardigheid die wij hebben bezocht is het zogenaamde Zomerpaleis. Een groots gebied aan de rand van Beijing. Een enorm park met groot meer en vele traditionele chinese gebouwen en tempels. Erg mooi om te zien en te ervaren. Ook wel weer erg druk, maar dat is het hier vrijwel overal. Ter beeldvorming, in de stad Beijing alleen wonen 22 miljoen mensen.
Eén van de dingen waar wij nog wel even aan moeten wennen is het feit dat we nu "opeens" twee kinderen hebben om rekening mee te houden. Was het eerst zo dat alleen een vermoeide Caitlin getild wilde worden, zijn er nu opeens twee die dat willen. Tegelijkertijd. De buggy doet het overigens nog steeds prima, maar toch... op de schouders van pappa is soms gewoon leuker. En, hoewel Caitlin het wat beter in woorden kan uitdrukken, weet ook Qiang soms duidelijk te maken "waarom hij / zij wel en ik niet...."
Overigens kunnen deze twee het nog steeds erg goed met elkaar vinden. Ze spelen en ruziën als echte broer en zus. Caitlin is een geweldige hulp voor ons en Qiang leert veel van haar. Het is trouwens sowieso verbazingwekkend hoe snel sommige zaken zich ontwikkelen en hoe snel dingen worden opgepakt. Als wij nu Qiang bijvoorbeeld vragen om zijn schoenen te pakken, begrijpt hij wat de bedoeling is. Het zijn misschien maar kleine dingen, maar het feit dat hij langzaamaan ons geklungel begint te begrijpen is voor ons een geweldige vooruitgang. Dagelijks leren we elkaar beter kennen en begrijpen. En dan te beseffen dat hij nog maar anderhalve week onze zoon is...
(nog even voor de goede orde; als wij Qiang vragen zijn schoenen te pakken, dan begrijpt hij wat de bedoeling is. Dat wil niet zeggen dat hij er ook naar handelt. Het is natuurlijk wel een peuter van drie...)
De "slaap problemen" van Qiang zijn in de laatste dagen sterk verbeterd. De ledikant die wij hebben laten bijplaatsten, blijkt een groot succes. Hij vindt het duidelijk prettiger dan het grote tweepersoonsbed. Af en toe wordt het "ik moet plassen" trucje nog van stal gehaald, maar het oneindige uit bed komen, het lawaai maken, het vechten, is over. Hij vindt het fijn als iemand van ons bij hem op de kamer is als hij gaat slapen, maar dat mag ook! Hij is gewend te slapen op een slaapzaal met 20+ andere kinderen... De stilte van een hotelkamertje, waar je dan alleen ligt kan ook oorverdovend zijn.
De verschillen tussen Caitlin en Qiang zijn groot. Het is duidelijk te merken dat Caitlin is opgevoed in een beschermde omgeving, met veel zorg, aandacht en liefde. Caitlin is een heel lief, maar gevoelig meisje. Qiang is een vechter. Opgevoed in een omgeving waar de sterkste overwint. Het is merkbaar dat hij voor zichzelf heeft moeten opkomen, dat hij voor zichzelf een plekje heeft moeten veroveren. Die twee tegenstellingen botsen soms. Daar waar het gevoelige, lieve meisje wegloopt bij een conflict, gaat de vechter er vol in.
Misschien zou Caitlin iets "harder" moeten worden en Qiang iets "zachter". Als ze van elkaar blijven leren, zoals we de afgelopen dagen hebben gezien, gaat dat helemaal goed komen. Wij gaan in ieder geval met heel veel vertrouwen de toekomst tegemoet!
Zoals gezegd, nog één nachtje in het hotel. Dan mogen we eindelijk weer naar huis. Morgen krijgen we het paspoort van Qiang terug, met daarbij alle benodigde stempels om hem ook daadwerkelijk mee te mogen nemen. Het is een geweldige ervaring geweest. We hebben veel gezien en gedaan, maar we zijn er ook aan toe om weer naar huis te gaan. Best wel weer zin in aardappels, beetje groente en een stukje vlees. En mes en vork.
Tot slot, willen wij jullie hartelijk danken voor de vele reacties die we hebben ontvangen op de eerdere verslagen. De reacties doen ons goed en het is geweldig om te lezen hoe er wordt meegeleefd. Een extra dank aan lieve zus Anja. Zij heeft voor ons de blogs en foto's geplaatst. Dankzij de matige internetverbinding hier, lukte het simpelweg niet om dat zelf te doen.
Als het stof straks wat is neergedaald en wij allemaal ook thuis echt thuis zijn als gezin, willen wij natuurlijk graag onze zoon aan jullie laten zien. Het is een mooie, slimme en lieve jongen. Aan jullie om te constateren dat onze bevinding klopt.
-
15 September 2014 - 19:18
Gerard En Riek Van Beek:
Dag buurtjes, We wensen jullie een veilige vlucht terug! We zijn blij jullie viertjes straks te kunnen begroeten! Tot dan, liefs, Gerard en Riek -
15 September 2014 - 19:46
Anneke:
Dat klinkt allemaal goed. Fijn dat er al wat meer rust lijkt te komen. Tis ook niet niks voor zo'n manneke. Ik heb ook zeker een jaar naast Merel gezeten hoor, bij het in slaap vallen. Zonder dat ik er zat, sliep ze echt niet in. Ik vind het leuk om te lezen hoe de beide kinderen samen plezier hebebn en van elkaar leren. daar hoop je op toch?
Goede reis terug en tot horens,
Anneke -
15 September 2014 - 21:44
Petra:
Lieve familie,
Nog eventjes en dan het is gelukkig zo ver.
Genoten van de mooie foto's. Goed te lezen dat het allemaal wat rustiger wordt.
Wij wensen jullie een goede reis en een nog betere thuiskomst samen.
Liefs Petra -
15 September 2014 - 21:55
Willem:
Het was leuk om jullie avonturen mee te maken. Ik wens jullie een goede reis naar huis. -
15 September 2014 - 21:59
Fran:
Fijn dat het goed gaat!
Alvast een goede reis terug met zn 4tjes.
Xx -
15 September 2014 - 22:00
Joyce:
Het blijft bijzonder om er voor m'n gevoel zo dicht op zo iets speciaals te zitten. Ik heb genoten van alle verhalen en foto's en ben super blij voor jullie dat heb allemaal zo goed gaat. Natuurlijk gaat de ene dag beter als de andere maar dat is het leven vol met verrassingen en een héél mooie mogen jullie morgen mee naar huis nemen. Suc6 met de laatste loodjes en geniet de eerste weken terug in Nederland ben benieuwd hoe jullie zoon ons kikkerlandje zal vinden?
En zodra jullie denken dat het kan zou ik het héél leuk vinden om jullie zoon te ontmoeten!!!
Heel veel liefs Joyce -
15 September 2014 - 22:20
Daphne:
Dat klinkt allemaal goed zeg!! Een hele fijne terugreis en geniet van de eerste gekookte aardappel en denk dan maar terug aan de mooie momenten in China...!
Kom goed thuis en geniet!
Kus Daphne -
15 September 2014 - 23:11
Heidi:
Fijne en veilige terugreis. -
15 September 2014 - 23:17
Yvonne:
Ik wens jullie een goede vlucht en behouden thuiskomst.
Het was fantastisch om jullie verslagen te lezen.
Tot gauw!
Yvonne -
16 September 2014 - 13:09
Ellen:
Ik heb alle afgelopen verhalen met plezier en emotie gevolgd. Reactie plaatsen ging niet goed (internet problemen) Maar wel erg meegeleefd.
Het zal zo leuk en anders zijn om straks naar jullie toe te komen en er twee kinderen in huis zijn.
Erg benieuwd hoe Qiang dat zal ervaren. Dat zal voor hem onwijs spannend zijn.
Hele fijne reis terug naar huis met z'n vieren.
En graag willen we de rest van alles wat jullie meegemaakt hebben natuurlijk graag van jullie zelf horen.
We zijn erg benieuwd.
Liefs Carlo & Ellen -
16 September 2014 - 21:00
Wim Wubs:
We wensen jullie een hele goed terugreis en voor Qiang natuurlijk heenreis.
Bedankt dat wij via deze blog deelgenoot mochten zijn van jullie ervaringen in China.
Natuurlijk komen wij graag kennismaken met Qiang als alles weer in een rustig vaarwater is.
groetjes,
Dina, Wim en Karin. -
16 September 2014 - 22:31
Markjo:
Een veilige terugreis gewenst!
En bij thiskomst veel succes en plezier bij het laten kennis maken met z'n nieuwe omgeving en gebruiken in Nederland.
Spreek jullie later!!!
XX
Markjo -
17 September 2014 - 16:41
Martha Schenk:
Sorry, dat deze blog later wordt verzonden. Wij zijn vanaf 15 september tot vandaag weggeweest. Nico is er nu mee bezig. Maar fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn.Het zal wel vreemd voor Qiang zijn. Zo een andere wereld. Veel succes verder en dat het wennen hier verder voorspoedig zal verlopen. -
18 September 2014 - 11:10
Cor En Eefje Versteeg:
Beste familie,
Wat een indrukken hebben jullie opgedaan en heel mooi omschreven allemaal, alsof we erbij zijn geweest. Wat mooi om te lezen een spontane zoen van Qiang en dat broer en zus elkaar aan het kennen zijn en hun gedrag daar op aan passen.
Zo door de verhalen heen zie je dat hechten aan elkaar uitkomen, hartverwarmend om te lezen!
Nu thuis even bijkomen en proberen de draad op te pakken, hopelijk gaat dit allemaal goed en we gedenken jullie in gebed.
-
18 September 2014 - 11:49
Christine:
prachtig om te lezen hoe het allemaal gaat en petje af voor jullie pedagogische kwaliteiten en de rust hier vanuit de schrijfstijl bewaart blijft in dit opvoeden. Heel veel goeds ook hier in Nederland. -
18 September 2014 - 12:59
Anja Merkens:
Zo mooi om te lezen wat jullie allemaal hebben meegemaakt en hebben doorstaan.
Thuis zal het ook wel weer een hele omschakeling zijn en dat zal ook nog wel de nodige emoties en belevingen opleveren.
We wensen jullie heel veel goeds toe en Gods zegen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
